Wspólna polityka Unii Europejskiej

W październiku 1970 roku ministrowie spraw zagranicznych podjęli na posiedzeniu w Hadze decyzję o utworzeniu struktury pod nazwą Europejska Wspólnota Polityczna (EWP). Prawnomiędzynarodową podstawę jej funkcjonowania wobec Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej (poprzednia nazwa Unia Europejska) stworzył dopiero Jednolity Akt Europejski. Wszedł on w życie 1 VII 1987 roku.

W grudniu 1991 roku – wraz z wynegocjowaniem w Maastrich traktatu o Unii Europejskiej, w myśl którego Unia rozwiązywać powinna nie tylko problemy gospodarczo – walutowe, lecz i polityczne. Założenia polityczne w traktacie z Maastrich przewidują współpracę polityczną w dwóch dziedzinach: Wspólna Polityka Zagraniczna i Bezpieczeństwa (WPZiB), będąca autonomiczną instytucją w UE, oraz zakłada współpracę w zakresie wymiaru sprawiedliwości i spraw wewnętrznych.

            W traktacie o Unii Europejskiej stwierdza się, że Unia i jej państwa członkowskie określają i realizują wspólne założenia związane z polityka zagraniczną, jak i bezpieczeństwa. Założenia wspólnej polityki dotyczą przede wszystkim umacniania bezpieczeństwa Unii i jej państw członkowskich we wszelkich formach; popieranie współpracy międzynarodowej oraz ochronę wspólnych wartości. Unia realizuje przedstawione cele. Organem odpowiedzialnym za te dziedziny jest Rada Unii Europejskiej. Wszelkie decyzje podejmowane są na zasadach jednomyślności. Monitorowaniem ogólnej sytuacji politycznej, zgłaszanie sugestii dotyczących wspólnych działań należy do zadań Komitetu Politycznego, w skład którego wchodzą dyrektorzy polityczni ministerstw spraw zagranicznych państw członkowskich. Komitetowi czynnie pomaga w pracach Europejska Grupa Korespondentów, złożona z urzędników państw członkowskich.